Władysław Ślewiński (1856 Białynin – 1918 Paryż)

Przyszedł na świat w rodzinie ziemiańskiej. W 1875 roku rozpoczął studia rolnicze z zamiarem zarządzania w ojcowskich majątkach. Przez krótki okres uczęszczał do warszawskiej Szkoły Rysunkowej im. Wojciecha Gersona. Niepowodzenie w gospodarowaniu włościami odziedziczonymi po matce skłoniło go do wyjazdu do Paryża. Uciekał w ten sposób przed długami. W stolicy Francji Ślewiński studiował w Académie Julian oraz Académie Colarosii. Szybko zaprzyjaźnił się z Paulem Gauguinem. Ślewiński podążył za nim do Bretanii w poszukiwaniu dzikości i egzotyki, dołączając do nieco ekscentrycznej świty malarzy anachoretów działających w Pont-Aven. Pod wpływem Gauguina zaczął tworzyć syntetyczne pejzaże i martwe natury. Interesowała go prostota przekazu artystycznego oraz symbolika konturu i koloru. Jego prace charakteryzowała płaska plama nasyconego koloru obwiedziona miękkim konturem.