Władysław Jahl (1886 Jarosław – 1953 Paryż)

Studiował prawo we Lwowie i historię sztuki w Krakowie. Edukację artystyczną rozpoczął w Paryżu na Académie de la Grande Chaumière. Gdy wybuchła I wojna światowa, został uznany za szpiega i osadzony w więzieniu w Nîmes. Po oczyszczeniu z zarzutów wyjechał do neutralnej Hiszpanii. Tam roku rozwijał swoje umiejętności pod okiem Józefa Pankiewicza. W 1920 roku powrócił jednak do Paryża, gdzie utrzymywał znajomość z czołowymi przedstawicielami polskiej bohemy artystycznej, m.in. z Mojżeszem Kislingiem i Melą Muter. W kolejnych latach często odwiedzał Hiszpanię. Pracował tam jako scenograf w Teatrze Odeon oraz jako kierownik artystyczny w czasopismach artystycznych „Indice”, „Revista de Occidente” i „Ultra”. W swej wczesnej twórczości inspirował się malarstwem Józefa Pankiewicza; dojrzałe płótna zdradzają fascynację hiszpańskim malarstwem barokowym, zwłaszcza twórczością El Greco.