Tadeusz Makowski (1882 Oświęcim – 1932 Paryż)

Malarz, grafik i teoretyk sztuki. Ukończył studia filologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Jana Stanisławskiego i Józefa Mehoffera. Po studiach odbył podróże na Ukrainę i do Włoch. W 1909 roku zamieszkał w Paryżu, gdzie poznał Henriego Le Fauconniera, Fernanda Légera, Alexandra Archipenkę, Pieta Mondriana i Guillaume’a Apollinaire’a. Przyjaźnił się także z Marcelem Gromaire’em. Był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich w Paryżu. Prezentował swoje prace na wystawach na paryskich salonach: Jesiennym, Tuileryjskim i Niezależnych. W latach 1914–1915 przebywał w Bretanii (między innymi w Doëlan, w domu Władysława Ślewińskiego). Początkowo jego twórczość inspirowana była pejzażami Stanisławskiego. W Paryżu zafascynował się sztuką Pierre’a Puvisa de Chavannesa i kubistami. Współpracował z krakowskim kabaretem Zielony Balonik, wykonując dla niego kukiełki. Jego obrazy cechuje charakterystyczna nastrojowość oraz nawiązania do sztuki ludowej. Od 1918 roku najczęściej pojawiającym się w twórczości Makowskiego tematem są dzieci, celowo malowane w sposób naiwny, a od roku 1928 dominują u niego wizerunki dzieci, często z instrumentami muzycznymi, malowane w sposób syntetyczny i zgeometryzowany.