Max Band (1900 Władysławów – 1974 Nowy Jork)

Pochodził z ortodoksyjnej rodziny żydowskiej. Wcześnie osierocony przez oboje rodziców, młodzieńcze lata spędził pod opiekę babki. Otrzymał tradycyjne wykształcenie w gimnazjum żydowskim w Mariampolu. W wieku siedemnastu lat rozpoczął tam pracę nauczyciela rysunku. Ukształtowane wówczas dzięki środowisku ortodoksyjnych Żydów poglądy na podstawowe wartości pozostawiły trwały ślad w światopoglądzie artysty. W latach 1920–1922 Band mieszkał w Berlinie, gdzie pobierał lekcje w prywatnej akademii u ekspresjonistycznego malarza Willy’ego Jaeckela. Rok po ukończeniu studiów wyjechał do Paryża. Tam wkrótce znalazł uznanie dzięki swym pracom o wyrafinowanej, przygaszonej, pastelowej palecie barwnej. W kolejnych dekadach prezentował swoją twórczość podczas wystaw monograficznych między innymi w Kownie, Berlinie i Nowym Jorku. Od 1940 roku na stałe mieszkał w Stanach Zjednoczonych, gdzie wykładał na University of Judaism (Los Angles). W dorobku malarskim Banda odnaleźć można pejzaże, martwe natury, portrety, ale także tematykę żydowską. Prace łączą melancholię z liryzmem. W realizacjach powstałych po II wojnie światowej poczucie samotności przeplata się z wiarą w człowieka. Do najbardziej przejmujących powstałych wówczas kompozycji należą przedstawienia dzieci – ofiar Holokaustu. Obok malarstwa Band zajmował się także rzeźbą.