Maria Marevna (1892 Czeboksary – 1984 Londyn)

Urodziła się jako nieślubna córka Polaka Bronisława Stebelskiego i rosyjskiej aktorki Marii Worobiowej. Studiowała w Tbilisi i moskiewskiej Szkole Rysunku Technicznego im. Stroganowa. W trakcie nauki we Włoszech (1911) poznała Maksima Gorkiego, który zachęcił ją do podpisywania prac imieniem zaczerpniętym z bajki o morskiej księżniczce. Po przybyciu do Paryża w 1912 roku, Marevna zaprzyjaźniła się z kręgiem twórców z kolonii artystycznej La Ruche. Była postacią nietuzinkową o gwałtownej, nieprzewidywalnej naturze. Zafascynowała meksykańskiego kubistę, Diego Riverę – w 1918 roku rozpoczęli burzliwy związek, który wydał na świat córkę i trwał z przerwami do początku lat 20. Pod wpływem Rivery, zwróciła się ku kubizmowi. Po rozpadzie związku, utrzymywała siebie i córkę z dekoracyjnych zleceń komercyjnych oraz projektów wykonywanych dla domów mody. Rozczarowana eksperymentami awangardowymi w kolejnych dekadach skierowała swe poszukiwania ku neoimpresjonizmowi. Dopiero w 2. połowie XX wieku powróciła do doświadczeń kubizmu, które traktowała jako pretekst do dekoracyjnych, realistycznych przedstawień. Sukces odniosła cyklem tworzonych w latach 60. olbrzymich panneaux, na których przedstawiała siebie w towarzystwie przyjaciół z Montparnasse’u – między innymi Pabla Picassa, Leopolda Zborowskiego, Amedeo Modiglianiego czy Mojżesza Kislinga. Malownicze portrety przyjaciół-artystów Marevna oddała również w książkach – Mémoires d’une nomade (Wspomnienia nomadki) oraz Life with the Painters of La Ruche (Życie z malarzami La Ruche).