Urodzony w Łodzi malarz, rzeźbiarz i grafik żydowskiego pochodzenia. W latach 1909—1914 studiował malarstwo i grafikę w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Wojciecha Weissa i Józefa Pankiewicza. Jako młody człowiek, aż do wybuchu I wojny światowej, odbył wiele podróży po Europie.
W 1920 roku zamieszkał w Paryżu. Swoje prace wystawiał nie tylko we Francji, lecz także w Stanach Zjednoczonych, Anglii i Polsce. W 1937 roku na Wystawie Światowej w Paryżu otrzymał za swoje dzieła dwa złote medale. W 1927 roku Hecht założył studio grafiki warsztatowej Atelier 17, istniejące pod zmienioną nazwą do dziś. Dwa lata później założył grupę La Jeune Gravure Contemporaine, której celem było podtrzymywanie tradycji grafiki artystycznej.
Wybuch II wojny światowej zmusił Hechta do wyjazdu z Paryża, gdzie powrócił dopiero pod jej koniec, w 1944 roku. Z powodu traumy wojny i złego stanu zdrowia, na kilka lat zaprzestał tworzenia.
Twórczość Hechta charakteryzuje uproszczona forma i precyzyjna linia. Często sięgał po przedstawienia zwierząt i egzotycznych krajobrazów. Widoczny w nich był wpływ twórczości Celnika Rousseau.