Wywodząca się z Chojnic Elisabeth Ronget naukę rysunku i malarstwa pobierała w Hanowerze i w Wiedniu (na Akademii Sztuk Pięknych). W 1926 roku wyjechała do Berlina, gdzie kontynuowała swoje poszukiwania artystyczne. Jej wyobraźnię rozpalały wówczas najsilniej obrazy ekspresjonistyczne z kręgu Novembergruppe, Der Blaue Reiter oraz realizacje kubistyczne. Swoje wczesne utrzymane w duchu kubizmu kompozycje wystawiała w restauracjach i w księgarniach. W 1931 roku wyjechała do Paryża. Studiowała w Académie de la Grande Chaumière, równocześnie pracując jako dekoratorka wnętrz, projektantka tkanin i tapet. Jej realizacje z lat 30., łączące doświadczenia kubizmu i klasycyzmu, zdradzają inspiracje malarstwem André Lhote’a. U Ronget tematyka profetyczna (postać wróżąca z kuli czy czytająca z kart) sąsiaduje ze sportową (boks, walka, pływacy). Uchwycone w ruchu, pozbawione zindywidualizowanych cech postaci stanowią pretekst do dekoracyjnych rozwiązań. Powracającym motywem są instrumenty – mandolina, gitara, akordeon – spoczywające na stole bądź w rękach instrumentalisty. Późne abstrakcyjne kompozycje eksplorują tematykę mitologiczną.