Dora Kucembianka (1895 Warszawa – 1979 Le Chesnay)

Niejednokrotnie łamała konwenanse swoich czasów w życiu i w sztuce. W wieku 16 lat, niepomna na argumenty rodziny, porzuciła naukę w szkole z internatem i podjęła studia na paryskiej École des Beaux Arts. Pierwsze sukcesy wystawiennicze skierowały ją do Londynu, gdzie w styczniu 1919 roku wyszła za mąż za odznaczonego krzyżem wojennym za udział w I wojnie światowej kapitana Jamesa Charlesa Kelynacka. Małżeństwo zapowiadało nowy etap w jej życiu – etap wolności – podróży do Indii, Australii oraz Południowej Afryki. Idylla nie trwała jednak długo – związek po trzech miesiącach rozpadł się, a każde z małżonków ruszyło we własną stronę. Kolejne lata upłynęły Kucembiance w Paryżu pod znakiem intensyfikacji poszukiwań artystycznych. Swe malarskie inspiracje odnajdywała w krajobrazie i wśród wielobarwnych pokazów cyrku Medrano. Sławę przyniosły jej obrazy o mocno zarysowanym konturze przedstawiające członków słynnej dynastii cyrkowców Fratellini. W latach 30. związała się ze znaną z promocji sztuki kobiet Galerie Katia Granoff; wystawiała w galerii Paula Rosenberga. Jej ówczesne prace – martwe natury z akwariami, langustami czy koszem na sałatę tchnęły intymną atmosferą. W czasie II wojny światowej artystka mieszkała i wystawiała w Aix-en-Provence. Po paryskich sukcesach, malarka przedstawiana była w lokalnej prasie jako wyjątkowa i wyrafinowana osobowość .