Artur Kolnik (1890 Iwano-Frankwisk – 1972 Paryż)

Był malarzem polskim o żydowskich korzeniach. W latach 1908-1914 studiował na Akademii Sztuk Pięknych u Józefa Mehoffera. Podczas I wojny światowej wstąpił do armii austro-węgierskiej. W 1916 roku został ranny wskutek czego przeniesiono go do wiedeńskiego szpitala. Tam zawarł znajomość z Isidorem Kaufmannem – artystą tworzącym w duchu kultury i religii żydowskiej. Być może to właśnie to spotkanie zarzutowało na jego póżniejszych wyborach artystycznych. W 1918 roku Kolnik osiadł w Czerniowicach. Zajmował się ilustracjami do książek – podręczników jidysz i bajek. W 1931 roku na stałe zamieszkał w Paryżu. Utrzymywał się z ilustracji do magazynów modowych, nie zaprzestał jednak malowania. W latach 1940-1944 przebywał w obozie dla osób nie posiadających francuskiego obywatelstwa. Zdobywszy francuskie obywatelstwo powrócił do pracy artystycznej. Kolnik zaliczany jest do przedstawicieli ekspresjonizmu żydowskiego. W jego sztuce odnajdziemy zarówno wątki zaczerpnięte z judaizmu, jak i chrześcijanizmu. Dojrzałe prace charakteryzują intensywna kolorystyka i mocny kontur.