![Alicja Halicka, Martwa natura ze starką Still-life with Starka | 1913](https://villalafleur.com/wp-content/uploads/elementor/thumbs/Alicja-Halicka-Martwa-natura-ze-starka-Still-life-with-Starka-1913-p2ytfauaqfl9r82j47ky7hj94oqbxa4wokxw2820ow.jpg)
![Alicja Halicka, Marcoussis w atelier Marcoussis in his Studio │ca 1924](https://villalafleur.com/wp-content/uploads/elementor/thumbs/Alicja-Halicka-Marcoussis-w-atelier-Marcoussis-in-his-Studio-│ca-1924-p2ytf9wgjljzfm3w9p6bmzrsjauypl16cgaeky3ev4.jpg)
![Alicja Halicka, Na plaży On the Beach │ca 1934](https://villalafleur.com/wp-content/uploads/elementor/thumbs/Alicja-Halicka-Na-plazy-On-the-Beach-│ca-1934-p2ytffjholrpd9vpcrm31yck3m35zrnkd87bglv1ts.jpg)
Wywodziła się z zamożnej zasymilowanej rodziny żydowskiej. Studiowała w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych dla Kobiet Marii Niedzielskiej. Na początku drugiej dekady XX w. wyjechała do Monachium, gdzie rozpoczęła naukę u węgierskiego malarza Simona Hollósyego. Swą paryską przygodę rozpoczęła w 1912 roku, a rok później była już mężatką – poślubiła Ludwika Markusa (Louisa Marcoussisa). Gruntowne wykształcenie, wszechstronność zainteresowań, a także związek z czołowym kubistą, pozwoliły jej znaleźć się w wyjątkowym miejscu w kręgu paryskiej awangardy. Halicka obracała się wśród najwybitniejszych artystycznych i literackich osobistości Paryża, m.in. Juana Grisa, Guillaume’a Apollinaire’a, Tristana Tzary. Malowała nastrojowe płótna o kubistycznej, metafizycznej i poetyckiej proweniencji. Rozwój jej kariery artystycznej warunkowały zarówno koniunktura jak i silna osobowość artystyczna męża. Z jednej strony związek z Marcoussisem zapewniał Halickiej wsparcie w promocji twórczości, z drugiej zaś strony był pewnego rodzaju ograniczeniem dla ambitnej artystki. Najprawdopodobniej właśnie ze względu na męża porzuciła swe poszukiwania w obrębie malarstwa kubistycznego i w dziedzinie grafiki warsztatowej. W latach dwudziestych XX wieku Halicka poświęciła się wychowaniu córki. W jej realizacjach malarskich przeważały sceny rodzinne we wnętrzach mieszkalnych. Sławę zyskała dzięki komponowanym w latach 1924–1938 Wytłaczanym romansom – kolażom tworzonym z różnorodnych materiałów (m.in. tkanin, koronek i piór). Utrzymane w duchu belle époque, zdobyły one popularność publiczności od Londynu do Nowego Jorku, spotykając się z zainteresowaniem wielu promotorów sztuki nowoczesnej, w tym Katherine Dreier i Heleny Rubinstein. W latach trzydziestych Halicka odbyła cykl podróży do Stanów Zjednoczonych. W Ameryce artystka nie próżnowała – współpracowała z Igorem Strawińskim i Georgesem Balanchine’em, przygotowując scenografię i kostiumy do baletów; wykonała szereg ilustracji dla Harper’s Bazaar i Vogue. Przedwczesna śmierć męża w 1941 roku była dla Halickiej ciosem, otwierającym kolejny etap, tym razem wojennej tułaczki. Po wojnie artystka wydała wspomnienia zatytułowane Wczoraj, w których z kronikarskim zacięciem oddała nie tylko najważniejsze wydarzenia swego życia, ale także barwne środowisko Montmartre’u i Montparnasse’u. Co symptomatyczne jednak tekst swoich wspomnień zilustrowała grafikami Marcoussisa. Po II wojnie światowej ze szczególnym upodobaniem malowała widoki z podróży do Indii i Polski.
Wystawy w Villa la Fleur:
Wystawy indywidualne – wybór:
- 1920: Galerie Manuel Frères, Paryż
- 1922: Galerie Berthe Weill, Paryż
- 1924: Galerie Druet, Paryż
- 1925: La Grande Maison de Blanc, Paryż
- 1927: Galerie Myrbor, Paryż
- 1930: Galerie Georges Petit, Paryż
Literatura:
- Helena Kęszycka, Maria Matusińska, Wystawa malarstwa Alicji Halickiej (Francja) „Bramy Paryża”, katalog wystawy, Związek Polskich Artystów Plastyków; Centralne Biuro Wystaw Artystycznych, warszawa 1968.
- Wystawa malarstwa Alicji Halickiej (Paryż), katalog wystawy, Galeria Sztuki Zachęta w Warszawia, Club international de la Presse et du Livre, 1956.
- Alicja Halicka, Wczoraj : wspomnienia, Kraków 1971.