Pochodzący z żydowskiej łódzkiej rodziny Maks Haneman swoje studia artystyczne podjął na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, ucząc się u Leona Wyczółkowskiego i Teodora Axentowicza; studiów tych jednak nie ukończył. Dyplom otrzymał dopiero w 1920 roku, po powrocie na krakowską Akademię, wcześniej w latach 1916-1919 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie.
Haneman brał udział w żydowskim życiu artystycznym, m.in. debiutując na Wystawie Sztuki Żydowskiej w 1921 roku, czy też działając w warszawskim Zrzeszeniu Artystów Żydowskich „Muza”.
Na początku lat 20. Haneman przeniósł się do Zakopanego, prowadząc tam sklep z pamiątkami; od tego czasu w jego twórczości zagoszczą pejzaże Podhala i Tatr. Wcześniejsze oraz późniejsze zagraniczne podróże Hanemana do Egiptu i Palestyny sprawią, że artysta sięgać będzie także po tematykę żydowską i orientalną oraz przedstawienia scen rodzajowych i pejzaży odwiedzanych przez siebie miejsc.
Najlepiej znany z pejzaży przestawiających Tatry i Zakopane Haneman należał do Związku Polskich Artystów Plastyków Podhalańskich.
Po rozpoczęciu II wojny światowej Haneman powrócił do rodzinnej Łodzi. Zmarł w okresie wojny, być może w łódzkim getcie.