Studia odbył na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni Józefa Mehoffera i Władysława Jarockiego. Od 1935 roku wykładał rysunek w macierzystej uczelni. W 1937 wyjechał na stypendium do Paryża. Tam działał czynnie w miejscowym oddziale krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, kierowanym przez Jana Wacława Zawadowskiego. Cyankiewicz chętnie podejmował tematykę nawiązującą do polskiego folkloru i pejzażu. Operował wyraźnym konturem, intensywnymi barwami i lekko geometryzującą formą. W okresie II wojny jako żołnierz armii francuskiej trafił do obozu jenieckiego. Podczas pobytu w stalagu tworzył rysunki obrazujące życie codzienne więźniów. Po wojnie mieszkał w Paryżu i poświecił się przede wszystkim rzeźbie i ceramice, uprawiał też malarstwo ścienne. W jego twórczości z lat pięćdziesiątych odnaleźć można wpływ konstruktywizmu. Pod koniec życia tworzył obrazy kinetyczne grawerowane w stali.
Muzeum École de Paris