Studia malarskie odbył w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Józefa Mehoffera (1905-1909). Uczęszczał także na zajęcia z historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1909-1913 przebywał w Paryżu, gdzie zgłębiał tajniki Quattrocenta kopiując obrazy dawnych mistrzów z kolekcji Luwru. W latach 1911-1914 odbył szereg podróży do Włoch, pogłębiając swą wiedzę na temat sztuki renesansu. Okres I wojny światowej spędził w Szwajcarii. W 1920 roku brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Był współtwórcą Stowarzyszenia Artystów Polskich Rytm, działającego w latach 1922-1932. Przez dłuższy czas pełnił funkcję prezesa ugrupowania. Borowski był jednym z czołowych przedstawicieli klasycyzującego nurtu w polskim malarstwie dwudziestolecia międzywojennego. W swej twórczości stosował pastelową kolorystykę i subtelny modelunek światłocieniowy. Tworzył idylliczne krajobrazy, odsyłające często do tematyki mitologicznej.
Muzeum École de Paris