Jan Rubczak (1884 Stanisławów – 1942 KL Auschwitz)

W latach 1904–1911 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, pod kierunkiem Floriana Cynka i Józefa Pankiewicza. Kontynuował studia w Lipsku oraz w Akademii Colarossiego w Paryżu. Od 1911 roku mieszkał we Francji, gdzie znalazł się w gronie założycieli Towarzystwa Artystów Polskich. W Paryżu nawiązał kontakt z marszandem Leopoldem Zborowskim. W 1917 roku stworzył własną szkołę graficzną. W 1924 roku wrócił do Krakowa, gdzie zaczął nauczać w Wolnej Szkole Malarstwa i rysunku Ludwiki Mehofferowej, następnie w latach 1931–1932 był asystentem w katedrze grafiki krakowskiej Akademii. Brał udział w wystawach w wielu europejskich miastach, swoje prace prezentował w Budapeszcie, Krakowie i Warszawie wraz z Towarzystwem Artystów Polskich „Sztuka” oraz z Formistami w Krakowie, Lwowie i Paryżu. W 1929 roku otrzymał Wielki Srebrny Medal na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu. Prawdopodobnie pod wpływem Józefa Pankiewicza w malarstwie inspirował się głównie postimpresjonizmem. Podczas pobytu we Francji Rubczak malował dekoracyjne pejzaże na podstawie lokalnych krajobrazów. Z czasem jego dzieła malarskie zaczęły zmierzać w kierunku większego realizmu, a w latach trzydziestych w jego twórczości pojawiły się motywy morskie i przemysłowe. Istotną częścią działalności Rubczaka była grafika, zwłaszcza akwaforta i akwatinta.