Pochodziła z wielodzietnej rodziny fotografa Lipmana Karpa. Odebrała staranne wykształcenie w Skierniewicach, a następnie w Wiedniu. Po studiach związana była towarzysko z grupą Jung Jidysz i podejmowała próby tworzenia w stylu ekspresjonistycznym [cykl ilustracji do Himlen in opgrunt (Nieba w otchłani) Chaima Króla]. W 1925 roku wyjechała z Łodzi do Paryża. Najważniejsze artystyczne inspiracje Carp wahały się od impresjonizmu, twórczości Paula Cézanne’a aż do fowizmu, a różnorodność impulsów artystycznych odpowiadała rozmaitości stosowanych przez nią środków. Na początku lat trzydziestych prace artystki zostały dostrzeżone przez Leopolda Zborowskiego – w 1931 roku marszand zorganizował w swojej galerii pierwszą monograficzną wystawę jej dzieł. Powojenne realizacje Carp wypływały z doświadczenia orfizmu i surrealizmu. Komponowane na kształt wielobarwnych, witrażowych mozaik, eksplorowały problematykę koloru, ruchu i światła. Powracającym tematem obrazów były koncerty, a najchętniej podejmowanym zagadnieniem rytm. W trakcie II wojny światowej Carp przeszła załamanie nerwowe. Do końca życia nie uporała się z nawrotami stanów lękowych, ostatnie lata spędziła w zakładzie psychiatrycznym.
Wystawy w Villa la Fleur: