Lata jego młodości przypominają scenariusz filmowy: narodziny w Krakowie, wyjazd do słynącego z wydobycia ropy Borysławia, a następnie do Antwerpii (1893), gdzie rodzina utrzymywała się z handlu diamentami, a młody adept sztuki próbował swych sił na Akademii Sztuk Pięknych; wreszcie wyjazd w poszukiwaniu nowoczesnych form wyrazu do Paryża (1908). We Francji Grunsweigh tworzył malownicze płótna utrzymane w duchu Maurice’a Utrillo. Portretował swoje najbliższe sąsiedztwo – wpierw Le Vésinet, a następnie położoną na południowy wschód od Paryża Saint-Mandé. Wiele podróżował po małych francuskich miejscowościach, takich jak Croissy-sur-Seine, Le Pecq czy Asnières-sur-Seine. Tworząc miejskie krajobrazy, uwieczniał pamięć tych miejsc, portretował tło epoki. Najchętniej jednak powracał do widoków uliczek i zakątków Paryża. Portretując widoki francuskiej stolicy, Grunsweigh koncentrował się na malowniczych krętych uliczkach. Preferował poetykę sklepowych witryn i szyldów, skromnych kamienic i przydomowych ogródków.