Do tego portretu pozowała Ślewińskiemu Eugénie Schevtzoff czyli Eugenia Szewcowa. Była córką wysokiego rangą urzędnika w administracji carskiej, do jej rodziny należały kopalnie w Rosji. Na namalowanym około 1896 roku portrecie artysta akcentuje piękno rudych włosów kobiety. Ukazuje jej profil na neutralnym tle, wyróżniając poszczególne płaszczyzny delikatnym konturem w duchu syntetyzmu Szkoły z Pont-Aven. Portret „Kobiety z rudymi włosami”, której oczu nie widzimy, wiązany był z prądem Młodej Polski, choć trzeba pamiętać, że Ślewiński tworzył głównie we Francji. Eugénie, także malarka, poślubiła Ślewińskiego w 1899 roku, pomimo sprzeciwu obu rodzin, które nie pochwalały tego „politycznego mezaliansu”. Po ślubie zrezygnowała z malowania, twierdząc, że dwoje artystów w domu to o jednego (w tym przypadku jedną) za dużo. Uważała, że jej mąż jest bardziej utalentowany od niej. Zachowała ten portret na całe życie.