Jean Lambert-Rucki (1888 Kraków – 1967 Paryż)

JEAN LAMBERT-RUCKI

VILLA LA FLEUR

ul. Szpitalna 14, Konstancin-Jeziorna

21 września 2017 – 28 lutego 2018

Kurator: Artur Winiarski

Po ukończeniu studiów w pracowni Józefa Mehoffera na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, podobnie jak jego przyjaciel Mojżesz Kisling, Rucki wyjechał do Paryża w 1911 roku. We wczesnych latach swego pobytu we francuskiej stolicy studiował w Akademii Colarossi i pracował jako retuszer w zakładzie fotograficznym. Dziesięć lat później, dzięki rekomendacji Fernanda Légera, rozpoczął współpracę z marszandem kubistów Léoncem Rosenbergiem. W 1923 roku prezentował swe kubistyczne realizacje na indywidualnej wystawie w Galerii L’Effort Moderne. Jego rzeźby łączyły nowoczesną formę z tradycyjną mozaikową inkrustacją. Jedną z inspiracji Lamberta-Ruckiego było życie miasta. W duchu légerowskiego „tubizmu” artysta tworzył grupy tajemniczych postaci – nocnych bywalców Montparnasse’u noszących na głowach cylindry lub meloniki.

Realizacje Lamberta-Ruckiego zdumiewały międzywojenny Paryż. Jego współpraca z Jeanem Dunandem, zaowocowała produkcją luksusowych przedmiotów art déco, które osiągnęły sukces na Międzynarodowej Wystawie w Paryżu w 1925 roku. Pełne poczucia humoru projekty zdobiły meble i wyposażenia wnętrz zaprojektowane przez Emile’a-Jacques’a Ruhlmanna i Jeana Dunanda. W latach 30. Lambert-Rucki współpracował ze Stowarzyszeniem Artystów Nowoczesnych (UAM), tworzył obok między innymi Le Corbusiera, Roberta Malleta-Stevensa czy Georges’a-Henriego Pingussona. Pragnienie współtworzenia nowoczesnej estetyki dało artyście impuls do eksperymentowania nie tylko z rzeźbą i malarstwem, ale także z projektowaniem opartej na geometrycznych formach biżuterii. W tym okresie zaczęła się także jego kariera jako twórcy monumentalnych realizacji sakralnych. W dorobku artysty znalazły się zewnętrzne i wewnętrzne dekoracje kościołów: rzeźby, płaskorzeźby, freski oraz witraże. Lambert-Rucki stworzył swój własny styl w którym łączył zdawać by się mogło pozornie przeciwstawne elementy – sztuki średniowiecznej, bizantyńskiej i afrykańskiej. Owa „Lingua Rustica”, jak nazywał go krytyk Waldemar George, niepozbawiona była rysu folklorystycznego.

Cieszące się dużym uznaniem prace z biegiem lat popadły niestety w zapomnienie. Retrospektywna wystawa w muzeum Villa La Fleur przywraca artyście należną mu pozycję. Ekspozycja ponad stu rzeźb i obrazów z kolekcji Marka Roeflera ukazuje wszechstronność i skalę talentu tego artysty.

Jean Lambert-Rucki, Priere

Patronat medialny :