Został wychowany w środowisku chasydzkim. Edukację artystyczną rozpoczął w wieku kilkunastu lat w warsztacie grawerskim wuja w Belgradzie. W roku 1916 wyjechał do Niemiec, gdzie studiował w pracowni Gustava Wiethüchtera w Kunstgewerbeschule w Barmen (Wuppertal). Zaledwie rok później przeniósł się do Warszawy. Po proklamacji niepodległości nawiązał kontakt z łódzką grupą żydowskich artystów Jung Idysz. W tym okresie tworzył wpisujące się w nurt ekspresjonizmu prace o mistycznej wymowie. Umiłowanie do tradycji żydowskiej łączył z – przywołując słowa samego artysty – „futuryzmem po wszelkie czasy”. W 1920 roku wyjechał do Berlina i wszedł w krąg artystów skupionych wokół czasopisma „die Aktion”, a po przeprowadzce do Düsseldorfu na przełomie 1921 i 1922 roku został członkiem grupy Das Junge Rheinland. W latach dwudziestych eksperymentował z kubizmem i konstruktywizmem. Pod koniec dekady zaczął przejawiać skłonności do abstrakcyjnego uogólniania form. Po objęciu władzy przez nazistów w 1933 roku wyjechał do Paryża. W tym czasie jego prace były prezentowane w ramach monachijskiej wystawy Sztuka zdegenerowana. Pod koniec lat trzydziestych Adler podróżował po Europie, a w 1940 roku przystąpił do formującej się Armii Polskiej we Francji. Po zdemobilizowaniu zamieszkał w Wielkiej Brytanii. W jego twórczości z lat trzydziestych i czterdziestych widoczne są wpływy prac artystów awangardowych takich jak: Paul Klee, Max Ernst i Pablo Picasso.