Studiował rzeźbę w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie pod okiem Piusa Welońskiego oraz w Krakowie pod kierunkiem Konstantego Laszczki. Swojemu profesorowi z Krakowa zawdzięcza fascynację sztuką Auguste’a Rodina. W 1912 roku przyjął chrzest, chcąc poślubić aktorkę Stefanię Ewę Krauze. Był współzałożycielem Stowarzyszenia Artystów Polskich „Rytm”. W latach 1924–1930 przebywał w Paryżu, gdzie zafascynował się sztuką Aristide’a Maillola. Z czasem wypracował indywidualny styl charakteryzujący się czytelną kompozycją i gładką fakturą. W 1931 roku wygrał konkurs na pomnik Adama Mickiewicza w Wilnie. Rzeźba nie została w pełni zrealizowana, zachowały się jednak przygotowane do zmontowania fragmenty monumentu. Rzeźbiarz został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski i złotym Wawrzynem Akademickim. Od 1936 roku prowadził katedrę rzeźby na Uniwersytecie Wileńskim. Po wojnie, w 1945 roku został mianowany profesorem na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, jednak zmarł tuż przed objęciem stanowiska.