W okresie 1918-1921 wykształcił się indywidualny styl malarski Mędrzyckiego, najwyraźniej widoczny w licznych portretach, które stały się specjalnością artysty. Konstrukcję obrazu Mędrzycki budował kontrastowymi zestawieniami nasączonych plam barwnych, w których dominowały czyste kolory. Szeroki dukt pędzla prowadzony kierunkowo i krótkimi pociągnięciami budował światłocień, rozjaśniając lub przyciemniając kolor w obrębie tej samej tonacji barwnej. Sztukę tego okresu cechował pewien witalizm, a jednocześnie jego portrety i akty są liryczne dzięki statycznemu upozowaniu modela. […]

Pośród portretów malowanych wówczas przez artystę najwięcej obrazów to wizerunki jego ówczesnej partnerki Alice Ernestine Prin, powszechnie znanej nieco później jako Kiki de Montparnasse. Obrazy Mędrzyckiego należą niewątpliwie do najwcześniejszych, a zarazem najlepszych przedstawień słynnej muzy Montparnasse’u. Pierwszy portret Kiki Mędrzycki namalował jeszcze w około 1918-1919 roku.

Cytat pochodzi z publikacji Villi la Fleur „Mistrzowie École de Paris: Maurice Mendjizky”, s. 11