Portret rosyjskiej tancerki prezentuje cechy charakterystyczne dla stylu Tamary Łempickiej, ukształtowanego w latach 20. XX w. Oparty był on na precyzyjnym rysunku, wyraźnym modelunku, żywej kolorystyce i ciasnym kadrowaniu postaci. W wizerunku tancerki Łempicka sięga do repertuaru motywów zaczerpniętych z kultury rosyjskiej ubierając modelkę w charakterystyczny dla tego kraju kokosznik. Ten zakorzeniony głęboko w tradycji element garderoby, stał się na przestrzeni wieków atrybutem eleganckiej kobiety. W dwudziestowiecznej Francji stanowił jednak głównie stylizowany dodatek sceniczny, znany choćby z baletów rosyjskich Sergiusza Diagilewa.
Sięganie przez Tamarę Łempicką do zasobów dziedzictwa kulturowego carskiej Rosji można przypisać nostalgii artystki za czasami spędzonymi w tym kraju przed wybuchem rewolucji październikowej 1917 roku.